Semenjak suku abad ke dua puluh, arus perkembangan pembangunan dalam
bandar-bandar seantero dunia telah menjadi penyebab dominan kepada fenomena
rebakan bandar. Dalam latar belakang ini, ruang-ruang perbandaran yang berkembang
secara melampau telah mempergiatkan lagi impak negatif radiasi solar yang tinggi
dalam wilayah-wilayah beriklim panas yang secara tidak langsung menyebabkan zon
pejalan kaki diabaikan. Terdapat perkembangan dalam literasi yang menggariskan
bahawa ruang perbandaran yang mampat adalah pendekatan yang paling diutamakan
yang menyebabkan rebakan bandar dan radiasi solar yang tinggi. Zon pejalan kaki
yang mampat dapat mengurangkan pengembangan melampau dan mencegah radiasi
solar dengan menggalakkan teduhan sepunya. Sementara itu, pengawalan morfologi
terhadap zon pejalan kaki telah dikenalpasti sebagai penyumbang faktor utama untuk
menaiktaraf teduhan dan mengehadkan pengembangan melampau. Morfologi zon
pejalan kaki dijelaskan dengan tiga parameter; perkadaran, orientasi dan vegetasi.
Parameter-parameter ini telah dicirikan oleh pemboleh ubah dalam fabrik bandar
seterusnya menghasilkan perbezaan kecekapan teduhan di zon pejalan kaki. Selain itu,
syarat-syarat teduhan terhadap pejalan kaki adalah berbeza disebabkan teduhan
mempunyai sifat fizikal yang dinamik yang berubah mengikut hari dan musim,
bergantung kepada spesifikasi lokasi geografi. Justeru, variasi dalam morfologi
parameter dan keperluan teduhan telah menyebabkan pengawalan terhadap
pengembangan melampau dalam zon pejalan kaki menjadi isu yang rumit. Oleh itu,
majoriti kajian telah menggunakan simulasi yang menggunakan perisian-perisian
penilaian teduhan yang berbeza. Walaupun teduhan tersebut boleh dikira dengan tepat
menggunakan perisian-perisian ini, namun perisian-perisian ini hanya boleh dianggap
sebagai alat analisis. Perisian dan alat analisis yang sedia ada tidak menyediakan
peraturan kekangan pengawalan pengembangan melampau terhadap zon pejalan kaki
sehingga limit yang efektif untuk mengekalkan teduhan tersebut sebagai mesra
pengguna. Oleh itu, terdapat keraguan dalam penyediaan dasar khas untuk menaiktaraf
teduhan di kawasan pejalan kaki. Kesannya, kajian ini telah menghasilkan alat ramalan
untuk menetapkan garis panduan terhadap kekangan dengan mengenalpasti had
pengembangan yang sepadan dengan tahap kecekapan teduhan yang disasarkan.
Tahap kecekapan teduhan mewakili peratusan kawasan teduhan kepada jumlah
keseluruhan ruang lantai zon pejalan kaki sementara itu, tahap kecekapan teduhan
merujuk kepada syarat-syarat teduhan yang lebih baik kepada pejalan kaki. Alat
ramalan ini dihasilkan berdasarkan tiga algoritma bersepadu iaitu algoritma
kedudukan matahari, algoritma dan panjang bayang serta algoritma had
pengembangan. Seterusnya, alat ramalan ini diuji di kawasan Muscat, Oman Kajian
ini menghasilkan kesimpulan bahawa prestasi teduhan di zon pejalan kaki bergantung
kepada kombinasi konfigurasi morfologi yang efektif dalam had pengembangan yang
tertentu. Tambahan pula, kajian ini menyediakan penyelesaian yang sistematik
berdasarkan penyusunan semula konfigurasi zon pejalan kaki dengan merujuk kepada
pokok-pokok. Pokok-pokok boleh bertindak sebagai pengubah alam sekitar dalam
mengekalkan teduhan di zon pejalan kaki kepada tahap yang boleh diterima.
Keputusan daripada simulasi ECOTECT telah mengesahkan keberkesanan alat
ramalan ini untuk menghasilkan garis panduan terhadap kekangan yang menilai dan
menaiktaraf kecekapan teduhan di zon pejalan kaki.
_____________________________________________________________________
Since the last quarter of the twentieth century, the rapid growth in many cities
throughout the world was the predominant cause of the phenomenon of urban sprawl.
In this backdrop, The over-expanded urban spaces let to intensify the negative impact
of the high solar radiation in the hot climate regions that caused abandoned pedestrian
zones. There is a growing body of literature highlighted the compacted urban spaces
as the most prioritized approach against urban sprawl and high solar radiation. The
compacted pedestrian zones reduce the overexpansion and mitigate solar radiation by
promoting mutual shading. Meanwhile, controlling the morphology of the pedestrian
zone have been identified as an essential contributing factor to improve shading and
limitate the overexpansion. The morphology of the pedestrian zone was described by
three parameters proportions, orientation, and vegetation. These descriptors are
characterized by being variable within the urban fabric, resulting in a difference in the
shading efficiency in the pedestrian zones. Besides, the shading requirements toward
pedestrian also vary since the shading is a dynamic physical phenomenon that changes
in daily and seasonally basis to a specific geographic location. Hence, the variability
of the morphology descriptors and shading requirements have made controlling the
over-expansion in the pedestrian zone a complicated issue. Therefore, the majority of
the studies have utilized computer simulation using different shading assessment
software and tools. Although the shading can be calculated using these software and
tools at a high level of accuracy; however, they are considered as an analytical tool.
The available software and shading assessment tools did not provide regulatory
constraints to control the overexpansion pedestrian zone to an effective limit that keeps
shading feasible for the pedestrian. Hence, there is an uncertainty of providing a
tangible policy to improve shading in the pedestrian zones. Consequently, in this study,
a prediction tool was developed to set regulatory constraints by identifying the
expansion limit corresponding to the targeted shading efficiency. The shading
efficiency represented the percentage of the shaded area to the total floor area of the
pedestrian zone, while the targeted shading efficiency indicated the preferable shading
requirements for the pedestrian. The development of the prediction tool was conducted
base on integrating three sequenced algorithms, which are sun position algorithm,
shadow length and position algorithm, and expansion limit algorithm. Then the
developed prediction tool was tested in the Muscat coordinates. The study concluded
that the shading performance in the pedestrian zone was due to a combination of
effective morphology configuration within a particular expansion limit. Moreover, the
study provided systematic solutions based on reconfiguring the pedestrian zone by the
trees. The trees can behave as an environmental modifier to maintain the shading of
the pedestrian zone within an acceptable level. Then ECOTECT software has utilized to validate the effectiveness of the developed prediction tool for evaluating and improving the shading efficiency in the pedestrian zone. The ECOTECT has been selected because of its capabilities that allow the user to simulate and compare the shadow casting ability for both unshaded and
shaded scenarios. The results of ECOTECT simulation validated the effectiveness of
the prediction tool to provide regulatory constraints to evaluate and improve the
shading efficiency of the pedestrian zone
Developing a prediction tool to improve the shading efficiency of the pedestrian zones_Wael A. Khudhayer_A9_2020_MYMY