Air adalah unsur penting bagi manusia untuk kegunaan setiap hari. Kemudahan rawatan air meningkat setap tahun dan pengguna yang memerlukan bekalan air minuman yang bersih juga meningkat. Bahan organik semula jadi (NOM) merupakan parameter yang tidak mendapat perhatian dalam kemudahan rawatan air minuman di Malaysia. NOM akan bertindak balas dengan disinfektan dan menghasilkan bahan sampingan (DPB) yang tidak baik untuk kesihatan manusia. Penyelidikan terbaru menunjukkan DBP adalah faktor yang akan menyebabkan pertumbuhan kanser di dalam tubuh manusia. WHO memberi perhatian kepada isu-isu ini dan mereka mengehadkan pengeluaran DBP dalam sistem bekalan air. Selain itu, permintaan disinfektan akan terus meningkat kerana tindak balas antara NOM dan DPBs. Ia juga memberi kesan yang buruk kepada warna dan rasa kepada air permukaan. Secara ringkas, NOM tidak digemari kerana sifatnya yang menjadi gangguan kepada sistem rawatan air. Untuk kajian ini, 3 sampel yang berbeza diambil iaitu Jalan Baru, Sungai Kerian dan Tasik Redac. Sampel diambil tiga kali dan kualiti air yang diambil telah dikaji. Selepas itu, kualiti air dibandingkan dengan Piawaian Kualiti Air Malaysia. Sampel akan dirawat dalam dua keadaan yang pertama di dalam keadaan pH 6 dan yang kedua tanpa kawalan pH. Dos alum yang telah digunakan adalah dari 60mg/L kepada 300mg/L. Selepas analisis dijalankan, dos alum yang sesuai untuk Jalan Baru ialah 60 mg/L dalam keadaan pH 6 manakala bagi Sungai Kerian dan Tasik Redac adalah 120mg/L dan 60 mg/L tanpa kawalan pH. Dos optimum dipilih berdasarkan keupayaannya dalam menyingkirkan kekeruhan, warna dan NOM. Bahagian terakhir disertasi ini adalah sifat NOM. Sampel ini dicirikan dengan menggunakan imbasan penuh gelombang, karbon organik terlarut (DOC) dan nilai khas serapan gelombang (SUVA).
_______________________________________________________________________________________________________
Water is an important constituent of human in daily basis. The demand of clean drinking water increasing by year and the percentage of consumers that needs the drinking water supply also increasing. The natural organic matter (NOM) is an insignificance parameter in water drinking treatment facilities in Malaysia. NOM reacts with disinfectant and produce disinfectant by products (DPBs) which are bad for human health. From the recent research, the DBPs are the factors that cause cancer in the human body. World Health Organization (WHO) gives attention to the issues and them limit the DBPs production in the water supply system. Moreover, the disinfectant demands were increasing because of the reaction between NOM and DPBs. It also gives the adverse effect on the colour and taste of the surface water. In a nutshell, NOM is unfavourable and nuisance to the treatment system. For this study, 3 different samples were taken which are Jalan Baru, Sungai Kerian and Redac Pond. The sample taken three times and the water quality are determined. The water quality is compared with the Malaysian Water Quality Standard. The sample is treated in two conditions which are pH 6 and without pH control. The alum dose that has been applied is from 60mg/L to 300mg/L. After the analysis, the suitable alum dose for Jalan Baru is 60 mg/L under pH 6 conditions. Sungai Kerian and Redac Pond were 120mg/L and 60 mg/L with no pH control. The optimum dose was chosen based on the ability to remove the highest percentage of turbidity, colour and NOM. The final part of this dissertation is the characterization of NOM. The sample is characterized by using full scan wavelength, dissolved organic carbon (DOC) and specific UV absorbance (SUVA).
Characterization of natural organic matter in surface water for drinking water treatment / Munirah Pishal