Sudut ricih permukaan antara tanah dan pengukuh merupakan suatu ciri yang sangat penting dalam rekabentuk sesuatu struktur tanah bertulang mekanikal (MRE) kerana ia berkait secara langsung dengan keupayaan rintangan tarik keluar jalur pengukuh. Dalam penyelidikan ini, anggota sauh telah ditambah ke atas jalur pengukuh biasa untuk meningkatkan keupayaan rintangan tarik keluar. Pasir digunakan sebagai tanah isi. Dalam ujian yang dijalankan, kedua-dua jalur licin dan jalur beranggota sauh 1 cm telah dikenakan beban tarik keluar dengan tegasan normal 4.25 kPa, 8.50 kPa, dan 12.75 kPa. Sebanyak 6 ujian telah dijalankan. Hasil kajian menunjukkan pertambahan anggota sauh dapat meningkatkan keupayaan rintangan tarik keluar sekurang-kurangnya 46.43%. Hasil kajian ini mendapati bahawa kaedah baru melibatkan anggota sauh boleh memberi penjimatan penggunaan bahan jalur dan rekabentuk struktur MRE tertentu yang sesuai untuk ruangan sempit kerana peningkatan keupayaan rintangan tarik keluar jalur boleh mengurangkan panjang keseluruhan atau jumlah bahan yang diperlukan untuk sesuatu projek pembinaan. Akhir sekali, permodelan unsur terhingga telah dijalankan untuk menilai keputusan ujian lapangan. Perisian yang digunakan adalah PLAXIS 2D AE. Bagi input yang dimasukkan, keputusan PLAXIS dijanakan adalah serasi dengan keputusan ujian lapangan. Untuk kedua-dua jalur, permodelan menjanakan nilai sudut ricih permukaan yang agak tinggi dibandingkan dengan nilai lapangan, contohnya ϕmodel adalah 64.84 darjah dan ϕlapangan adalah 60.79 darjah untuk jalur licin. Keputusan permodelan dan ujian lapang lapangan harus menyediakan informasi lengkap yang diperlukan oleh seseorang perekabentuk untuk menghasilkan susunan pengukuh yang optimum dalam sesuatu struktur MRE. Keupayaan rintangan tarik keluar boleh ditentukan daripada ujian lapangan manakala tegasan dan pengedarannya dalam tanah dapat ditentukan daripada permodelan.
_______________________________________________________________________________________________________
Interface friction angle between soil and reinforcements is a very important parameter in the design of mechanically reinforced earth (MRE) structure as it corresponds directly to the reinforcement’s pull-out capacity. In this research, anchorage elements were attached to the conventional strip in order to increase interface friction angle and thus increase the pull-out capacity. Sand was used as the fill material. In the tests, both the plain strip and strip with 1 cm anchorage elements were subjected to pull-out forces with normal pressures of 4.25 kPa, 8.50 kPa, and 12.75 kPa applied. A total 6 pull-out tests were carried out. The result shows that attachment of anchorage elements with depth of 1 cm can increase the pull-out capacity by at least 46.43%. The results of this study indicate that the new method involving anchorage elements could generally offer saving of strip materials and provide particular design criteria for MRE structure in limited construction space, since the increased pull-out capacity of a reinforcement strip would reduce the total length or amount of strips required in a construction project. Finally, a finite element modelling (FEM) was carried out in order to evaluate the field results. The software used was PLAXIS 2D AE. For the given inputs, the software results were found matching with the results from field pull-out tests. For both strips, the FEM yielded slightly higher interface friction angle, ϕ compared to the field results, e.g. ϕFEM is 64.84 degree and ϕfield is 60.79 degree for plain strip. The results from the pull-out tests and software modelling should provide all the information required by a designer in order to come up with an optimum reinforcement arrangement in a MRE structure. The pull-out capacity can be determined from the pull-out tests whereas the stresses and their distribution within the soil can be determined from the software modelling.
Pull-out capacity of reinforcement strip embedded in sand as used in a mechanically reinforced earth (mre) structure / Oei Chee Yuan